ENCUENTRA EL ROSTRO DE JESÚS EN EL MUNDO ACTUAL
Domingo 26 de noviembre
Jesús Rey
Mateo 25,31-46
Cuando
abramos los ojos y podamos ver la realidad ¿no será ya un poco tarde? Todos
andamos buscando a Dios. Todos preguntamos dónde encontrarle. Y Dios nos dice a
todos: “No seáis tontos. Si cada día estoy a vuestro lado y me cruzo en vuestro
camino y todavía andáis preguntando dónde estoy!”
Nos
empeñados en deshumanizar a Dios y hacerlo solo divino.
Dios
empeñado en revelarse como hombre y en los hombres.
Y
nosotros empeñados en querer verle en su rostro divino.
A
nuestra respuesta de “¿Cuándo te vimos?” Dios tiene otra respuesta: “Os aseguro
que cada vez que lo hicisteis con uno de estos, mis humildes hermanos, conmigo
lo hicisteis”. ¡Vaya chasco! ¡No ver a Dios cuando lo que abundan son los
rostros de Dios en el mundo!
SER EGOÍSTA ES FÁCIL, ESTAR COMPROMETIDO NOS LLENA....
Domingo 19 de noviembre
33 del tiempo ordinario
mateo 25,14-30
Hay a quien los paraliza el miedo a correr riesgos. A
otros los asusta el asumir responsabilidades que les complicarán la vida. Hay
quienes se han incapacitado para todo lo que requiera esfuerzo y prefieren
vivir satisfaciendo los instintos de siempre.
Pero esa forma de vida, aparentemente la más fácil y cómoda, es
triste y dura porque, con razón decía san Gregorio de Nisa es una “vida
muerta”. Una vida sin vida y sin alegría verdadera.
La parábola de los talentos es realmente
sorprendente: Jesús condena de manera tajante al hombre que solo sabe
conservar su vida “enterrándola” por miedo a riesgos y complicaciones posibles.
Seguir a Jesús es fundamentalmente vivir creciendo. Liberarnos
día a día de todo lo que desde dentro o desde fuera nos bloquea y paraliza.
Necesitamos romper ataduras, servidumbres y cobardías que nos esterilizan y
matan como personas y como creyentes.
Siempre podemos cambiar y ser mejores. Siempre podemos liberar
en nosotros las fuerzas de una vida más noble y generosa. Intensificar nuestro
amor a cada persona. Generar más vida a nuestro alrededor.
Alguien
ha dicho que «la apatía constituye el pecado clave del mundo moderno» Apatía
que significa abandono y renuncia a ser realmente persona. Negativa a asumir
los riesgos de una vida responsable.
Los cristianos hemos visto con frecuencia al pecador como el
hombre soberbio, de actitud rebelde y desafiante. Quizás tengamos que recordar
más este otro pecado de quien renuncia a las implicaciones de su propia
dignidad humana.
Cada uno tenemos ante nosotros un quehacer al que no podemos
renunciar.
Renunciar a la creatividad, no arriesgarse a crecer como
personas, no comprometernos en la construcción de una sociedad mejor, es
enterrar nuestra vida y traicionar no solo nuestra propia dignidad humana sino
también los designios del Creador.
ESTEM CRIDATS A "ASSABENTAR-NOS"...ELS POBRES EXISTEIXEN..
Est és un bon moment per a demostrar-li a Jesús que realment estem disposats a seguir l'exemple del seu missatge i sentir-nos solidaris amb els més necessitats.
JESÚS, L'AMIC AL QUE NO SE LI FA ESPERAR
Servisca està cançó per a fer-nos pensar que podrem estar preparats per a unir-nos a Jesús si ho considerem el nostre amic, perquè a un amic no se li deixa per a després, a un amic se li espera i se li escolta....
PONTE LAS PILAS, CARGA TU BATERÍA... Y ARRANCA....
Domingo 12 de noviembre
32 del tiempo ordinario
Mateo 25,1-13
Digo todo esto hablando con criterios simplemente humanos. Pero
es que además, para reforzar todo eso, los cristianos tenemos ante nuestros
ojos el ejemplo de Jesús. ¿Creéis vosotros que Él actuó sensatamente? ¿Creéis
que su actuación en el mundo no fue una necedad? Si alguno de vuestros hijos, o
algún conocido, empezara a meterse en los líos en que Jesús se metió, ¿qué le
diríamos?: “¿Pero qué
haces? ¡Tú estás loco! ¿No ves que vas a terminar mal?”. Y es
verdad: Jesús terminó mal, terminó colgado en una cruz.
Pero es verdad también que si nos hubiera escuchado a
nosotros, ahora no estaríamos aquí reunidos celebrando la Eucaristía como
memoria suya, como memoria de aquella locura suya… ¡Menos mal que la sensatez
era distinta de la nuestra!
Pidamos hoy, este domingo, que se nos meta dentro la sensatez de
Jesús. Que sepamos darnos cuenta de que lo sensato es trabajar en cada instante
para vivir la fidelidad al Evangelio. Y que lo necio es precisamente no
hacerlo.
MOTORS EN MARXA I A PER TOTES
Amb una oració familiar en el nostre temple parroquial hem donat per iniciat el curs 2017-18 dels nostres grups de xiques i xics on han assistit les mares i pares juntament amb els grups de segon i la presentació dels grups de primer.
Un total de 24 xiques i xics han iniciat el primer curs de
Un total de 24 xiques i xics han iniciat el primer curs de
confirmació i que els portara durant dos cursos a la preparació per al gran dia en què diran
SÍ a Jesús.
NO ESTEMOS AL SERVICIO DE LOS DEMÁS PARA QUE NOS LO AGRADEZCAN
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/dAQ4SzvNIcU" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
JESÚS NOS INVITA A QUE ESTEMOS A DISPOSICIÓN DE LOS DEMÁS
Domingo 23,1-12
31 del tiempo ordinario
Mateo 23,1-2
Todo
cristiano, por tanto, aunque formalmente no diga nada, en realidad sí que dice.
Y por ello él también es objeto de la dura crítica de Jesús si además de decir
no hace. El cristiano que no vive como tal, no sólo es incoherente consigo
mismo y ante Dios. El cristiano que no vive como tal está desacreditando la fe,
está desacreditando a Jesús. Y ese “hacer” deberá notarse, por encima de todo,
en todo aquello que afecte a la vida de los demás, todo aquello en lo que los
demás puedan experimentar que el estilo de Jesús se hace realidad.
Y
tienen derecho a criticarnos
A
veces hay cristianos que cuando en la parroquia o en la Iglesia ocurre algo
criticable y algunos de fuera lo critican, se enfadan y dicen que los de fuera
no se metan en lo que no les importa, o que “los políticos hacen igual”, o
cosas por el estilo.
Este
planteamiento es equivocado. Los cristianos presentamos un modelo de vida
valioso, distinto, basado en valores muy altos. Y los no creyentes tienen
derecho a esperar de nosotros que sigamos este modelo. Y si no lo seguimos,
tienen derecho a criticarnos porque, por decirlo así, “los hemos engañado”. Nos
critican porque no hacemos lo que decimos.
Y
muy en el fondo, cuando los cristianos o la Iglesia somos criticados porque no
seguimos el estilo del Evangelio, significa que este estilo es considerado como
una aportación importante para la humanidad, como una aportación que, por
nuestra culpa, se pierde.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)